Toon van Spaandonk is een man van de tijd. Stipt om 10.00 uur komt hij binnenlopen. Met een grote lach op zijn gezicht schenkt hij meteen koffie voor zichzelf in en vraagt nog net niet naar de krant, zoals hij normaal gesproken altijd doet. Daarna vertelt hij waarom hij afscheid neemt van onze school.

Toon is begonnen op de Laurentius mavo op 27 augustus 1990. “Ik werd getipt door Sjaak Trommelen. Hiervoor heb ik 18 jaar in de in- en verkoop gezeten. Mijn vertrek heeft grotendeels te maken met mijn leeftijd. Na zo’n 45 jaar werken is het wel welletjes.” Het afscheid ‘vieren’ is niet nodig : “Ik ben al een tevreden mens!”

Hij typeert het Cambreur als een goed georganiseerde school waar leerlingen en personeel zich goed voelen, vooral de laatste jaren, dankzij Helga en Ad.

Toon heeft veel sappige anekdotes, maar houdt hierover zijn mond. Wat hij heel leuk vond, was de stickeractie: “Toon for president”. Door heel Dongen hingen stickers met een pasfoto van Toon en de Amerikaanse vlag erop. “ Het waren er wel duizenden! Deze actie maakt me trots. Ik ben er nooit achtergekomen wie dit heeft gedaan, maar ik ‘verdenk’ er wat leerlingen van. Nog steeds wordt er hier in Dongen over gepraat.”

Als conciërge heeft hij een ‘leuke en gewone baan’ gehad. Hij heeft er nooit aan gedacht om carrière te maken. Dat blijkt ook uit zijn motto: “Doe maar gewoon, dan doe je al gek zat.” ‘De krenten in de pap’ zijn de leuke en goede contacten met leerlingen, docenten en onderwijs ondersteunend personeel.” Dit was zeer waardevol. Ook de vrijheid die ik had, vond ik mooi.”

Toon heeft twee adviezen voor leerlingen en collega’s: “Elke morgen in goede gezondheid wakker worden en pluk de dag!” Ook hoopt hij dat gebouw A-B en C de komende jaren nog goed gevuld blijven met leerlingen en personeel.

De leuke contacten met de collega’s gaat Toon missen. Het werk zeer zeker niet, want hij heeft nooit ‘gewerkt’. Hoe hij zijn vrije tijd gaat invullen weet hij nog niet. “Wie dan leeft, die dan FEEST!!!”